به نظر محمدرفیع ضیائی، که یک نویسنده و کاریکاتوریست حرفه‌ای است، باید رابطه‌ای نزدیک بین تصویرگر و نویسنده برقرار باشد.
محمدرفیع ضیائی، متولد 1327و اهل لارستان (شهری در استان فارس) است. او نزدیک به چهل سال است که به شکل حرفه‌ای کار مطبوعاتی، آن هم از نوع طنز نوشتاری و تصویری، انجام می‌دهد. شاید داستان های طنز و کاریکاتورهایش را در دوچرخه دیده باشید . به جز دوچرخه او با نشریه گل آقا نیز همکاری دارد.
امسال از او و غلامرضا کیانی کتابی چاپ شده به نام «لطیفه‌های تصویری و نوشتاری چگونه ساخته می‌شوند؟» که به زبان ساده تکنیک‌های ساختن لطیفه و طراحی کاریکاتور از لطیفه‌های نوشتاری به تصویری و برعکس را می‌آموزد. این کتاب را نشر چرخ فلک منتشر کرده است.
او کتابی هم در دست تالیف دارد که چگونگی ساختن شخصیت‌ها و تیپ‌های طنز را آموزش می‌دهد که به‌زودی راهی کتاب فروشی‌ها می شود. از آنجا که دغدغه ضیائی کاریکاتور است و به دلیل این که در این زمینه کار تحقیقاتی زیادی صورت نگرفته است، او کتابی را با نام «پرونده کاریکاتور» نوشته است. انتشارات سوره مهر قرار است این کتاب دو جلدی را، که به تاریخچه و تحلیل کاریکاتور در ایران و جهان می‌پردازد ، منتشر کند.
یک قناری که به دلیل آلودگی صوتی به جای آواز آژیر می‌کشد... درختی که از ایستادن زیاد خسته می‌شود و شب می‌رود که بخوابد... مورچه ای که از بس چیزهای سنگین بلند کرده است، می‌رود پیش دکتر ارتوپد ... و بسیاری دیگر از این نوع داستان‌های کوچک و ساده همراه با کاریکاتورهایش در یک مجموعه‌ی دو جلدی به نام «آدم این جوری» چاپ شده که برنده جایزه جشنواره طنز و از کتاب‌های ویژه شورای کتاب کودک شده است. این کتاب را خود نویسنده هم از کارهای خوبش می‌داند که با آن ارتباط خوبی برقرار کرده است. همین‌طور کتاب «قصه‌های عجیب وغریب» که هر دو را نشر چرخ‌فلک چاپ کرده است.
ضیائی، ویژگی این دو کارش را خاص بودن واقعه‌ها و فرم کاریکاتورها و ارتباط صمیمانه نویسنده با نوشته‌هایش و پیام‌های انسانی آنها می‌داند.
